Griekse overlijdensaankondiging en begrafenissen
In Griekenland en ook in Athene is het nog steeds de gewoonte om een overlijdensaankondiging op te hangen aan lantarenpalen, telegraafpalen (die zijn er nog in Griekenland) en op andere openbare plaatsen. Het is een Grieks-orthodoxe gewoonte. Vroeger was dit de enige manier om de gemeenschap te laten weten wanneer en waar de begrafenis zou plaats vinden. Ondanks modernere manieren van communiceren, wordt deze traditie nog altijd in stand gehouden.
Rouwkaarten
Wanneer de familie van de overledene het wenst, zorgt de begrafenisondernemer ervoor dat de rouwkaarten worden opgehangen. Meestal in de buurt van het huis waar de overledene woonde, bij het werk en soms ook in het geboortedorp. Het is de bedoeling dat de overlijdensaankondigingen na de begrafenis worden verwijderd, maar in de praktijk gebeurt dit niet altijd. De begrafenisondernemer zorgt er ook voor dat, indien gewenst, rouwkaarten per post worden verzonden.
Grieks-orthodoxe begrafenis
Ruim 98% van de Griekse bevolking behoort tot de Grieks-Orthodoxe Kerk, dus begrafenistradities weerspiegelen grotendeels de religieuze normen van die kerk. Om in aanmerking te komen voor een kerkelijke begrafenis moet de overledene gedoopt zijn en mag hij geen canonieke wetten hebben overtreden, zoals trouwen buiten de kerk of zelfdoding. Als de familie of overledene besluit tot crematie, is een kerkelijke begrafenis onmogelijk.
Wanneer er geen familiegraf is, wordt na drie jaar het lichaam opgegraven, de botten worden gewassen en bijgezet in het knekelhuis van de begraafplaats.
Bevrijding van de Geest
De Grieks-orthodoxe leer verkondigt dat de ziel drie dagen na de dood het lichaam verlaat. Daarom is er drie dagen na het overlijden een ceremonie voor de nabestaanden bij het graf, geleid door een priester.
Rouwperiode
De rouwperiode begint drie dagen na de dood en duurt veertig dagen. Gedurende deze periode gaan de naaste familieleden niet naar sociale bijeenkomsten. Het is niet de gewoonte om bloemen te geven als steunbetuiging aan rouwende familieleden. Weduwen, vooral in dorpen, blijven vaak voor de rest van hun leven zwarte rouwkleding dragen.
Herdenkingsdiensten en Koliva
Koliva is een zoet gerecht gemaakt van gekookte tarwekorrels noten, rozijnen, granaatappel en kruiden, dat volgens de Grieks-orthodoxe traditie onderdeel is van herdenkingsdiensten voor de overledenen.
Herdenkingsdiensten worden gehouden:
* Na drie dagen
* Na negen dagen
* Op de laatste zondag van de rouwperiode van veertig dagen
* Gedurende het eerste jaar elke drie maanden
* Na een jaar
* Na drie jaar
* Na zeven jaar
Bij elke herdenkingsdienst is het gebruikelijk dat de familie namens de overledene een financiele bijdrage levert aan de kerk.
Hedendaagse Griekse begrafenissen
Een Griekse begrafenis is vrijwel altijd een kerkelijke uitvaart. Zowel de wake als de begrafenis zijn openbaar, wat betekent dat iedereen eraan kan deelnemen. Dit verklaart ook waarom de overlijdensaankondigingen aan lantarenpalen en op andere plaatsen opgehangen worden. Iedereen die de informatie leest, kan de begrafenis bijwonen.
De kist blijft open (tenzij bij verminking). Het deksel van de kist wordt vaak naast de ingang van het huis geplaatst, wat de dood in dit huishouden symboliseert. In de kerk neemt de familie plaats naast de kist. Na afloop van de dienst, worden naaste familieleden uitgenodigd naar voren te komen om de overledene op het voorhoofd te kussen, als teken van openbaar afscheid.
Dan zalft de priester de overledene met olie en besprenkelt het lichaam met aarde. Vervolgens wordt de kist gesloten en is er gelegenheid om de familie te condoleren. Daarna komen familieleden, goede vrienden en kennissen bij elkaar om ‘troostkoffie (“καφές της παρηγοριάς”) te drinken. Dit is de gelegenheid om elkaar te troosten en verhalen te delen.
Volgend artikel: Eerste Begraafplaats van Athene: een kerkhof als museum
Vorig artikel: Elgin marbles: roofkunst nu in Londen